Her zaman ailemin 1970'lerin sonunda devrimden kısa bir süre önce kaçtığı İran'a gitmek istedim. Ancak pek çok nedenden dolayı – siyasi gerilimler, aile korkuları, değişen koşullar – bu yolculuk hiç olmadı.
Profesyonel olarak tarifler yaratan biri, yemek pişirmek mesafeyi kapatma yolu haline geldi. Ve Nowruz, Perşembe günü başlayan Fars Yeni Yılı, bahar ekinoksu ve 13 gün boyunca daha büyük önem taşıyor. Her tabak, her bileşen daha büyük bir şeyi sembolize eder: yeniden doğuş otları, refah için balık, bir yıl sevinç başlatan tatlı, yapışkan şekerleme.
Kutlamalar, Ateş Festivali Chahharshanbeh Suri ile Nowruz'un kendisinden önce başlar. Büyümede, amcamın bahçesinde küçük kamp ateşleri toplanacaktı ve tüm çocuklar ve yetişkinler eşit olarak – alevlerin üzerinden atlayacak, zorlukları aşacak ve gelecek yıl için sıcaklığı emecekti. Müzik ötesine geçecek, konuşmalar İngilizce ve farsi arasında geçiş yapacaktı ve hava, mutluluk ve talimatlar getirmesi gereken fasulye ve uzun makarna ile kalın bir otorye çorbası olan kül reshteh için duman, gülme ve Brutzelter nane kokusu ile kalınlaşacaktı.
Tatil resmen başladığında, tören gölleri, tören yayılması zamanı gelmişti. Çocukken anlamını pek düşünmedim. Ama pişirme şovlarını izlerken ve olabildiğince yedim, annem ailemize yedi sembolik öğeyi dikkatlice düzenleyecekti: yenileme için Sabzeh (buğday çimi), güzellik için Seeb (elma), sağlık için deniz (sarımsak), senj, senjed (vahşi zeytin). Samanu (buğday mikrop puding) ve bahar için sonbol (sümbül) için. Sümbülün kokusunun evi nasıl dolduracağını ve Equinocter, tezahürat, gözyaşları ve birçok öpücükün yeni yılı nasıl selamlayacağını hatırlıyorum.
Profesyonel olarak tarifler yaratan biri, yemek pişirmek mesafeyi kapatma yolu haline geldi. Ve Nowruz, Perşembe günü başlayan Fars Yeni Yılı, bahar ekinoksu ve 13 gün boyunca daha büyük önem taşıyor. Her tabak, her bileşen daha büyük bir şeyi sembolize eder: yeniden doğuş otları, refah için balık, bir yıl sevinç başlatan tatlı, yapışkan şekerleme.
Kutlamalar, Ateş Festivali Chahharshanbeh Suri ile Nowruz'un kendisinden önce başlar. Büyümede, amcamın bahçesinde küçük kamp ateşleri toplanacaktı ve tüm çocuklar ve yetişkinler eşit olarak – alevlerin üzerinden atlayacak, zorlukları aşacak ve gelecek yıl için sıcaklığı emecekti. Müzik ötesine geçecek, konuşmalar İngilizce ve farsi arasında geçiş yapacaktı ve hava, mutluluk ve talimatlar getirmesi gereken fasulye ve uzun makarna ile kalın bir otorye çorbası olan kül reshteh için duman, gülme ve Brutzelter nane kokusu ile kalınlaşacaktı.
Tatil resmen başladığında, tören gölleri, tören yayılması zamanı gelmişti. Çocukken anlamını pek düşünmedim. Ama pişirme şovlarını izlerken ve olabildiğince yedim, annem ailemize yedi sembolik öğeyi dikkatlice düzenleyecekti: yenileme için Sabzeh (buğday çimi), güzellik için Seeb (elma), sağlık için deniz (sarımsak), senj, senjed (vahşi zeytin). Samanu (buğday mikrop puding) ve bahar için sonbol (sümbül) için. Sümbülün kokusunun evi nasıl dolduracağını ve Equinocter, tezahürat, gözyaşları ve birçok öpücükün yeni yılı nasıl selamlayacağını hatırlıyorum.