Bir süreliğine o ve James Beard bu bölgede bir aşçılık okulu işletmişlerdi, ancak şimdi Bay Surmain, abartılı bir şekilde duyurduğu gibi, dünyanın en iyisi olacağını söylediği bir restoranın hayalini kuruyordu. Bay Soltner'in yanında çalışan bir pasta şefinin tavsiyesi üzerine Chez Hansi'de yemek yedi.
Etkilenen Bay Surmain, Bay Soltner'ı, adını antik Paris'in Latince teriminden alan yeni restoranı Lutèce'de çalışması için New York'a getirdi. Bay Soltner 1996 yılında Nation's Restaurant News'e “Belki iki yıl kalacağımı düşündüm” dedi. Asla ayrılmadı. Lutèce'de geçirdiği otuz yıl boyunca babasının ve erkek kardeşinin cenazeleri için yalnızca dört gün çalışmayı kaçırdı.
Bay Surmain'in açıklamasına rağmen restoran zorlu bir başlangıç yaptı.
Haber'tan Craig Claiborne aşağılayıcı bir eleştiri yaptı. “Bazı yemekler, örneğin börekli kaz ciğeri veya böbrekli dana rostosu mükemmel sayılabilir; Poussin Rôti aux Girolles (yabani mantarlı tavuk) gibi diğerleri rutindir” diye yazdı. Genel olarak şu sonuca vardı: “Lutèce'deki yemekler harika bir mutfak olarak tanımlanamaz.”
Bay Soltner 1995'te The Times'a Lutèce'in “Cock Full o' Nuts ile aynı puanı aldığını” söyledi. “Bir yıldız!”
Restoranın kaderi, otoriter Bay Surmain'in işten sıkılıp 1973'te hisselerini Lutèce'in halk lideri haline gelen Bay Soltner'a satmasıyla değişti.
Bir gecede ses tonu değişti. Çevre lüks olmaya devam ediyordu – Baccarat kristali, Christofle gümüşü, kemik çini ve menülerde Redouté gül baskısı – ama Bay Soltner restoranı bir bistro gibi işletiyordu. Surmain'deki statüye göre oturma sistemini kaldırdı. Yemek odasında çalışıyordu. Müşteriler büyük bir özveriyle karşılık verdi.
Etkilenen Bay Surmain, Bay Soltner'ı, adını antik Paris'in Latince teriminden alan yeni restoranı Lutèce'de çalışması için New York'a getirdi. Bay Soltner 1996 yılında Nation's Restaurant News'e “Belki iki yıl kalacağımı düşündüm” dedi. Asla ayrılmadı. Lutèce'de geçirdiği otuz yıl boyunca babasının ve erkek kardeşinin cenazeleri için yalnızca dört gün çalışmayı kaçırdı.
Bay Surmain'in açıklamasına rağmen restoran zorlu bir başlangıç yaptı.
Haber'tan Craig Claiborne aşağılayıcı bir eleştiri yaptı. “Bazı yemekler, örneğin börekli kaz ciğeri veya böbrekli dana rostosu mükemmel sayılabilir; Poussin Rôti aux Girolles (yabani mantarlı tavuk) gibi diğerleri rutindir” diye yazdı. Genel olarak şu sonuca vardı: “Lutèce'deki yemekler harika bir mutfak olarak tanımlanamaz.”
Bay Soltner 1995'te The Times'a Lutèce'in “Cock Full o' Nuts ile aynı puanı aldığını” söyledi. “Bir yıldız!”
Restoranın kaderi, otoriter Bay Surmain'in işten sıkılıp 1973'te hisselerini Lutèce'in halk lideri haline gelen Bay Soltner'a satmasıyla değişti.
Bir gecede ses tonu değişti. Çevre lüks olmaya devam ediyordu – Baccarat kristali, Christofle gümüşü, kemik çini ve menülerde Redouté gül baskısı – ama Bay Soltner restoranı bir bistro gibi işletiyordu. Surmain'deki statüye göre oturma sistemini kaldırdı. Yemek odasında çalışıyordu. Müşteriler büyük bir özveriyle karşılık verdi.