Uluslararası nükleer müfettişler Ukrayna’nın Zaporizhzhia elektrik santraline doğru ilerlerken, çok az kişinin öngördüğü bir durumla karşı karşıyalar: Rusya’nın düşmanını ve dünyayı korkutmak için kasıtlı olarak potansiyel bir kirli bombaya dönüştürülebilecek devasa bir nükleer santral.
Asgarî’de, Başkan Vladimir V. Putin, sivil tesisi askerleri için bir kalkan olarak kullanmanın bir yolunu buldu, tesisi işgal eden ve Ukrayna’nın bombalama ve radyasyon bulutunun yayılmasını tetikleme riskini almayacağını bahse girer. . Ancak zaman zaman Bay Putin, santrali nükleer cephaneliğine stratejik bir yardımcı olarak kullanmanın bir yolunu bulmuş gibi görünüyor.
Son altı ay içinde, bazı yardımcıları daha sonra olasılığı reddetmiş olsa da, Putin nükleer gerilimin tırmanma potansiyelini defalarca gündeme getirdi. Savaşın başlarında, Rus lider bir dizi ince örtülü nükleer tehdit yayınladı ve bir noktada yardımcılarına televizyonda nükleer kuvvetlerini alarma geçirmelerini emretti. Bunu gerçekten yaptıklarına dair hiçbir kanıt yok, ancak mesajı, Ukrayna liderlerini korkutmak ve Batı’yı çatışmadan uzak durması için uyarmak için yaptığı kaba bir çabayla iletildi.
Şimdi, Avrupa’nın en büyük nükleer santralindeki soğukluk hakkında kayıtlara geçmeyi reddeden bazı Amerikan istihbarat yetkililerinin ve politika yapıcıların değerlendirmesinde, Bay Putin, Dinyeper Nehri boyunca uzanan devasa kompleksteki felaket tehdidini benzer amaçlarla kullanıyor.
Sonuç, Zaporizhzhia’nın yalnızca bir felaket korkusu uyandırması değil, aynı zamanda yeni bir tür nükleer tehdidi tanımlamaya başlamasıdır.
Ulusal Haber Ajansı’nın baş nükleer danışmanı olan Gary Samore, “Bir nükleer santralin bir çatışmaya gireceği fikri daha önce çokça düşündüğümüz bir şeydi ve santrallerin saldırılara dayanacak şekilde tasarlanmasının nedeni buydu” dedi. Güvenlik Konseyi Başkanları Clinton ve Obama’ya. “Fakat bir tesisin bir tesisi işgal eden güçler için bir kalkan olarak kullanılacağı veya Putin gibi birinin saldırı veya kaza riskini bir yıldırma şekli olarak kullanacağı fikri – bunun tam olarak düşündüğümüz bir şey olduğunu sanmıyorum. ”
Salı günü, Uluslararası Atom Enerjisi Ajansı genel müdürü Rafael Mariano Grossi liderliğindeki denetim ekibinin, tesisin güvenliğini değerlendirmek için savaş hatlarını bile geçip geçemeyeceği hala belirsizdi. Ajansın uzun süredir emektarı olan ve 2019’da en büyük zorluklarının İran’a odaklanacağını düşünerek geri dönen Bay Grossi, fabrikaya güvenli geçiş bulma umuduyla Kiev’de Cumhurbaşkanı Volodymyr Zelensky ile bir araya geldi. nükleer santrallerin işletilmesinde uzmanlık.
Uluslararası ajans, 1957’de Birleşmiş Milletler’in bir kolu olarak kuruldu. Birincil görevi, sivil kullanıma yönelik nükleer malzemenin silah programlarına yönlendirilmediğini doğrulamaktır – bu da onu Irak’ın Saddam Hüseyin altındaki faaliyetlerini ve şimdi İran’ın nükleer ilerlemesini izlemede kilit bir oyuncu haline getirdi. (Kuzey Kore uzun zaman önce müfettişlerini yasakladı.)
Ancak Bay Grossi, teşkilatın yetkilerinin asla Zaporizhzhia’daki durum gibi bir meydan okuma için tasarlanmadığını kabul etti. IAEA, nükleer yakıtın silah kullanımına yönlendirildiğine dair kanıtlar görürse alarm verme ve işçileri güvenlik protokolleri konusunda eğitme yetkisine sahiptir, ancak şu anki tehditle başa çıkma yetkisine sahip değildir: çevrede şiddetli savaş santral ve esas olarak savaş alanı avantajı elde etmek için kullanılan altı nükleer reaktör.
Bay Grossi’nin ajansı, tesisin çevresinde askerden arındırılmış bir bölge oluşturulmasını veya bombardımana son verilmesini emredemez. Saldırılardan kimin kuvvetlerinin sorumlu olduğuna karar verecek uzmanlığa veya istihbarat birimlerine sahip değil. (Ruslar, tesisin yakınındaki bombardımanın Ukrayna güçlerinden geldiğini söylüyor ve Ukrayna hükümeti Rus güçlerinin sorumlu olduğu konusunda ısrar ediyor. Beyaz Saray’daki ulusal güvenlik sözcüsü John F. Kirby Pazartesi günkü bir brifingde, Amerika Birleşik Devletleri’ni söyledi. bir karara varmamıştı.)
Kherson çevresindeki Rus işgali altındaki köylerden kaçan Ukraynalılar, bombardıman devam ederken Rus kuvvetlerinin geniş bir nükleer santrali işgal ettiği Zaporizhzhia’ya geldi. Kredi… The New York Times için Lynsey Addario
Bay Kirby, Ukrayna’nın elektrik şebekesine bağlantıları en iyi ihtimalle epizodik olduğu için “nükleer reaktörlerin kontrollü olarak kapatılması” çağrısında bulundu. Ancak bunu yapmak, Ukrayna’yı çok önemli bir elektrik kaynağından kesecektir. Savaştan önce, santralin altı reaktörü, Ukrayna’daki tüm gücün yaklaşık beşte birini ve nükleer enerjinin kabaca yarısını üreterek Rusya’ya olan bağımlılığından kurtardı.
Beyaz Saray’ın umudu, bir kapanmanın, riskleri tamamen ortadan kaldırmasa bile, felaketli bir çöküş olasılığını azaltacağıdır. Ancak Ukraynalılar direniyor gibi görünüyor ve Ruslar, askeri güçlerinin tesisten çekilmesi taleplerini görmezden geldi. Rusya’daki Interfax haber ajansına göre, Rus dışişleri bakanlığından Ivan Nechaev iki hafta önce bir brifingde, “Zaporizhzhia fabrikasının etrafındaki askerden arındırılmış bölge önerileri kabul edilemez” dedi. “Onların uygulanması tesisi daha da savunmasız hale getirecek.”
Ukraynalı Bay Zelensky’nin yardımcılarından Mykhailo Podolyak Salı günü verdiği bir röportajda, monitörlerin fabrikaya “şu ya da bu şekilde” ulaşacağından umutlu olduğunu söyledi.
Rus kuvvetlerinin, müfettişlerin fabrikaya ulaşmak için kullanabilecekleri yollar boyunca topçu ateşi açtığını iddia etti. Podolyak, “Ruslar heyete biraz psikolojik baskı yapmaya çalışıyorlar, bu yüzden panikliyorlar” dedi ve ziyareti iptal etti.
Ruslar iddia hakkında yorum yapmadılar, ancak müfettişlerin fabrikaya ulaşmak için Ukrayna veya Rus topraklarından geçip geçmeyecekleri konusundaki tartışma nedeniyle haftalardır teftişler ertelendi – Ukrayna’nın fabrikaya meşruiyet vermekten kaçınma arzusuyla karmaşık bir konu. Rus işgali.
Zaporizhzhia, bir çatışmanın merkezinde yer alan ilk nükleer santral değil. İsrail, 1981’de Irak’taki Osirak reaktörünü ve 2007’de Suriye’de Kuzey Kore’nin inşa ettiği bir tesisi bombalayarak her iki ülkenin de nükleer silah yapmak için yakıt bulmasını engelledi. Ancak her iki tesis de yapım aşamasındaydı ve henüz içinde nükleer yakıt yoktu, bu nedenle askeri harekat radyasyon riski oluşturmadı.
Amerika Birleşik Devletleri ve İsrail birlikte çalışarak, Tahran’ın bir silaha doğru ilerlemesini durdurmayı amaçlayan gizli bir operasyonda, on yıldan fazla bir süre önce İran’ın Natanz nükleer zenginleştirme tesisine yıkıcı siber saldırılar düzenlediler. Ancak nükleer patlama riski yoktu ve düşük oranda zenginleştirilmiş uranyumu çalkalayan santrifüjler yerin derinliklerinde olduğu için nispeten az yaygın radyasyon sızıntısı vardı.
Birçok uzman, Ukrayna’da olanın farklı olduğunu söylüyor. Birkaç reaktör çalışıyor. Putin’in kuvvetleri, tesisin çitinin içinde, Ukraynalı rakiplerine ateş açmak için güvenli bir sığınağa sahipler ve geri dönüş ateşi bir kazayı tetiklerse Ukrayna’yı suçlayabilirler.
Tabii bir kaza olursa kimin daha çok etkileneceğini söylemek zor: Rusya mı Ukrayna mı? Bu, rüzgarın hangi yönden estiğine bağlı olabilir. Ancak Rusların santrali işgal etmesi, Putin’e taktik nükleer silahlarından birine başvurmadan gözdağı vermenin yeni bir yolunu sunuyor. Ve karşı tarafı suçlama seçeneğine sahip.
Ukraynalı kurtarma ekipleri bu ayın başlarında Zaporizhzhia’da bir nükleer felaket tatbikatı yaptı. Kredi… New York Times için David Guttenfelder
Kısacası, nükleer silahlar ve sivil nükleer tesisler arasındaki bir zamanlar keskin olan ayrımı bulanıklaştırdı. Bu ayrım çizgisi, Başkan Dwight D. Eisenhower’ın nükleer silahlara yalnızca bir avuç devlet tarafından sahip olunacağı ve elektrik üretimi için nükleer yardım alıcılarının, nükleer silahlara sahip olacakların, nükleer silahlara sahip olacağı ve nükleer silahların üretileceği “Barış İçin Atomlar” pazarlığını ilk kez ortaya koyduğu yaklaşık 70 yıl öncesine dayanıyor. asla kendi nükleer cephaneliklerini geliştirmemeyi kabul ederler.
Pazarlık, epizodik ihlallerle büyük ölçüde gerçekleşti. Bugün, Nükleer Silahların Yayılmasını Önleme Anlaşması’nı reddeden yalnızca dört ülke var – Kuzey Kore, Hindistan, Pakistan ve İsrail – böylece kendi silahlarına sahip olmakta özgür olacaklar. Ukrayna, Sovyetler Birliği’nin çöküşünden sonra topraklarında kalan silahları geri verdi, ancak onları fırlatma kodları her zaman Moskova’nın kontrolündeydi.
Ancak şimdi, fabrika, özellikle de tüm Ukrayna’nın çöküşünü kontrol etme planlarından sonra, Bay Putin’in yıldırma stratejisine iyi bir şekilde oynuyor olabilir. Bay Samore, “Putin’in nükleer kaza tehlikesini ortadan kaldırmak için çok az nedeni var” dedi. “Kaldıraç.”
Marc Santora, Ukrayna’nın Kiev kentinden gelen haberlere katkıda bulundu.
Asgarî’de, Başkan Vladimir V. Putin, sivil tesisi askerleri için bir kalkan olarak kullanmanın bir yolunu buldu, tesisi işgal eden ve Ukrayna’nın bombalama ve radyasyon bulutunun yayılmasını tetikleme riskini almayacağını bahse girer. . Ancak zaman zaman Bay Putin, santrali nükleer cephaneliğine stratejik bir yardımcı olarak kullanmanın bir yolunu bulmuş gibi görünüyor.
Son altı ay içinde, bazı yardımcıları daha sonra olasılığı reddetmiş olsa da, Putin nükleer gerilimin tırmanma potansiyelini defalarca gündeme getirdi. Savaşın başlarında, Rus lider bir dizi ince örtülü nükleer tehdit yayınladı ve bir noktada yardımcılarına televizyonda nükleer kuvvetlerini alarma geçirmelerini emretti. Bunu gerçekten yaptıklarına dair hiçbir kanıt yok, ancak mesajı, Ukrayna liderlerini korkutmak ve Batı’yı çatışmadan uzak durması için uyarmak için yaptığı kaba bir çabayla iletildi.
Şimdi, Avrupa’nın en büyük nükleer santralindeki soğukluk hakkında kayıtlara geçmeyi reddeden bazı Amerikan istihbarat yetkililerinin ve politika yapıcıların değerlendirmesinde, Bay Putin, Dinyeper Nehri boyunca uzanan devasa kompleksteki felaket tehdidini benzer amaçlarla kullanıyor.
Sonuç, Zaporizhzhia’nın yalnızca bir felaket korkusu uyandırması değil, aynı zamanda yeni bir tür nükleer tehdidi tanımlamaya başlamasıdır.
Ulusal Haber Ajansı’nın baş nükleer danışmanı olan Gary Samore, “Bir nükleer santralin bir çatışmaya gireceği fikri daha önce çokça düşündüğümüz bir şeydi ve santrallerin saldırılara dayanacak şekilde tasarlanmasının nedeni buydu” dedi. Güvenlik Konseyi Başkanları Clinton ve Obama’ya. “Fakat bir tesisin bir tesisi işgal eden güçler için bir kalkan olarak kullanılacağı veya Putin gibi birinin saldırı veya kaza riskini bir yıldırma şekli olarak kullanacağı fikri – bunun tam olarak düşündüğümüz bir şey olduğunu sanmıyorum. ”
Salı günü, Uluslararası Atom Enerjisi Ajansı genel müdürü Rafael Mariano Grossi liderliğindeki denetim ekibinin, tesisin güvenliğini değerlendirmek için savaş hatlarını bile geçip geçemeyeceği hala belirsizdi. Ajansın uzun süredir emektarı olan ve 2019’da en büyük zorluklarının İran’a odaklanacağını düşünerek geri dönen Bay Grossi, fabrikaya güvenli geçiş bulma umuduyla Kiev’de Cumhurbaşkanı Volodymyr Zelensky ile bir araya geldi. nükleer santrallerin işletilmesinde uzmanlık.
Uluslararası ajans, 1957’de Birleşmiş Milletler’in bir kolu olarak kuruldu. Birincil görevi, sivil kullanıma yönelik nükleer malzemenin silah programlarına yönlendirilmediğini doğrulamaktır – bu da onu Irak’ın Saddam Hüseyin altındaki faaliyetlerini ve şimdi İran’ın nükleer ilerlemesini izlemede kilit bir oyuncu haline getirdi. (Kuzey Kore uzun zaman önce müfettişlerini yasakladı.)
Ancak Bay Grossi, teşkilatın yetkilerinin asla Zaporizhzhia’daki durum gibi bir meydan okuma için tasarlanmadığını kabul etti. IAEA, nükleer yakıtın silah kullanımına yönlendirildiğine dair kanıtlar görürse alarm verme ve işçileri güvenlik protokolleri konusunda eğitme yetkisine sahiptir, ancak şu anki tehditle başa çıkma yetkisine sahip değildir: çevrede şiddetli savaş santral ve esas olarak savaş alanı avantajı elde etmek için kullanılan altı nükleer reaktör.
Bay Grossi’nin ajansı, tesisin çevresinde askerden arındırılmış bir bölge oluşturulmasını veya bombardımana son verilmesini emredemez. Saldırılardan kimin kuvvetlerinin sorumlu olduğuna karar verecek uzmanlığa veya istihbarat birimlerine sahip değil. (Ruslar, tesisin yakınındaki bombardımanın Ukrayna güçlerinden geldiğini söylüyor ve Ukrayna hükümeti Rus güçlerinin sorumlu olduğu konusunda ısrar ediyor. Beyaz Saray’daki ulusal güvenlik sözcüsü John F. Kirby Pazartesi günkü bir brifingde, Amerika Birleşik Devletleri’ni söyledi. bir karara varmamıştı.)
Kherson çevresindeki Rus işgali altındaki köylerden kaçan Ukraynalılar, bombardıman devam ederken Rus kuvvetlerinin geniş bir nükleer santrali işgal ettiği Zaporizhzhia’ya geldi. Kredi… The New York Times için Lynsey Addario
Bay Kirby, Ukrayna’nın elektrik şebekesine bağlantıları en iyi ihtimalle epizodik olduğu için “nükleer reaktörlerin kontrollü olarak kapatılması” çağrısında bulundu. Ancak bunu yapmak, Ukrayna’yı çok önemli bir elektrik kaynağından kesecektir. Savaştan önce, santralin altı reaktörü, Ukrayna’daki tüm gücün yaklaşık beşte birini ve nükleer enerjinin kabaca yarısını üreterek Rusya’ya olan bağımlılığından kurtardı.
Beyaz Saray’ın umudu, bir kapanmanın, riskleri tamamen ortadan kaldırmasa bile, felaketli bir çöküş olasılığını azaltacağıdır. Ancak Ukraynalılar direniyor gibi görünüyor ve Ruslar, askeri güçlerinin tesisten çekilmesi taleplerini görmezden geldi. Rusya’daki Interfax haber ajansına göre, Rus dışişleri bakanlığından Ivan Nechaev iki hafta önce bir brifingde, “Zaporizhzhia fabrikasının etrafındaki askerden arındırılmış bölge önerileri kabul edilemez” dedi. “Onların uygulanması tesisi daha da savunmasız hale getirecek.”
Ukraynalı Bay Zelensky’nin yardımcılarından Mykhailo Podolyak Salı günü verdiği bir röportajda, monitörlerin fabrikaya “şu ya da bu şekilde” ulaşacağından umutlu olduğunu söyledi.
Rus kuvvetlerinin, müfettişlerin fabrikaya ulaşmak için kullanabilecekleri yollar boyunca topçu ateşi açtığını iddia etti. Podolyak, “Ruslar heyete biraz psikolojik baskı yapmaya çalışıyorlar, bu yüzden panikliyorlar” dedi ve ziyareti iptal etti.
Ruslar iddia hakkında yorum yapmadılar, ancak müfettişlerin fabrikaya ulaşmak için Ukrayna veya Rus topraklarından geçip geçmeyecekleri konusundaki tartışma nedeniyle haftalardır teftişler ertelendi – Ukrayna’nın fabrikaya meşruiyet vermekten kaçınma arzusuyla karmaşık bir konu. Rus işgali.
Zaporizhzhia, bir çatışmanın merkezinde yer alan ilk nükleer santral değil. İsrail, 1981’de Irak’taki Osirak reaktörünü ve 2007’de Suriye’de Kuzey Kore’nin inşa ettiği bir tesisi bombalayarak her iki ülkenin de nükleer silah yapmak için yakıt bulmasını engelledi. Ancak her iki tesis de yapım aşamasındaydı ve henüz içinde nükleer yakıt yoktu, bu nedenle askeri harekat radyasyon riski oluşturmadı.
Amerika Birleşik Devletleri ve İsrail birlikte çalışarak, Tahran’ın bir silaha doğru ilerlemesini durdurmayı amaçlayan gizli bir operasyonda, on yıldan fazla bir süre önce İran’ın Natanz nükleer zenginleştirme tesisine yıkıcı siber saldırılar düzenlediler. Ancak nükleer patlama riski yoktu ve düşük oranda zenginleştirilmiş uranyumu çalkalayan santrifüjler yerin derinliklerinde olduğu için nispeten az yaygın radyasyon sızıntısı vardı.
Birçok uzman, Ukrayna’da olanın farklı olduğunu söylüyor. Birkaç reaktör çalışıyor. Putin’in kuvvetleri, tesisin çitinin içinde, Ukraynalı rakiplerine ateş açmak için güvenli bir sığınağa sahipler ve geri dönüş ateşi bir kazayı tetiklerse Ukrayna’yı suçlayabilirler.
Tabii bir kaza olursa kimin daha çok etkileneceğini söylemek zor: Rusya mı Ukrayna mı? Bu, rüzgarın hangi yönden estiğine bağlı olabilir. Ancak Rusların santrali işgal etmesi, Putin’e taktik nükleer silahlarından birine başvurmadan gözdağı vermenin yeni bir yolunu sunuyor. Ve karşı tarafı suçlama seçeneğine sahip.
Ukraynalı kurtarma ekipleri bu ayın başlarında Zaporizhzhia’da bir nükleer felaket tatbikatı yaptı. Kredi… New York Times için David Guttenfelder
Kısacası, nükleer silahlar ve sivil nükleer tesisler arasındaki bir zamanlar keskin olan ayrımı bulanıklaştırdı. Bu ayrım çizgisi, Başkan Dwight D. Eisenhower’ın nükleer silahlara yalnızca bir avuç devlet tarafından sahip olunacağı ve elektrik üretimi için nükleer yardım alıcılarının, nükleer silahlara sahip olacakların, nükleer silahlara sahip olacağı ve nükleer silahların üretileceği “Barış İçin Atomlar” pazarlığını ilk kez ortaya koyduğu yaklaşık 70 yıl öncesine dayanıyor. asla kendi nükleer cephaneliklerini geliştirmemeyi kabul ederler.
Pazarlık, epizodik ihlallerle büyük ölçüde gerçekleşti. Bugün, Nükleer Silahların Yayılmasını Önleme Anlaşması’nı reddeden yalnızca dört ülke var – Kuzey Kore, Hindistan, Pakistan ve İsrail – böylece kendi silahlarına sahip olmakta özgür olacaklar. Ukrayna, Sovyetler Birliği’nin çöküşünden sonra topraklarında kalan silahları geri verdi, ancak onları fırlatma kodları her zaman Moskova’nın kontrolündeydi.
Ancak şimdi, fabrika, özellikle de tüm Ukrayna’nın çöküşünü kontrol etme planlarından sonra, Bay Putin’in yıldırma stratejisine iyi bir şekilde oynuyor olabilir. Bay Samore, “Putin’in nükleer kaza tehlikesini ortadan kaldırmak için çok az nedeni var” dedi. “Kaldıraç.”
Marc Santora, Ukrayna’nın Kiev kentinden gelen haberlere katkıda bulundu.